Het lange-termijngeheugen wordt vooral bepaald door het aantal malen dat de informatie wordt herhaald en de mogelijkheid tot het plaatsen van de gegevens in een groter verband (kader).
Daarbij treedt een wisselwerking op tussen de nieuw ingekomen informatie en de informatie die reeds in het lange-termijngeheugen aanwezig is, zodat beide kunnen veranderen.
De nieuwe informatie kan een aanvulling of correctie betekenen voor de reeds aanwezige informatie, maar omgekeerd kan onvolledige informatie in het geheugen een plaats vinden door de daar reeds aanwezige informatie en op zijn waarde worden geschat.
Zo blijkt dat wanneer men de herinnering vergelijkt met de aan een proefpersoon gegeven informatie, deze oorspronkelijke informatie in het geheugen vaak onherkenbaar veranderd is.
Het systeem van het lange-termijngeheugen kan in twee delen worden gesplitst, het episodisch en het semantisch geheugen. Het episodisch geheugen legt bepaalde, persoonlijk ervaren gebeurtenissen vast, zoals wat je bij het ontbijt gegeten hebt; het semantisch geheugen bevat onze opgestapelde kennis van nuttige en niet-nuttige feiten.
Het episodisch geheugen is het grondigst bestudeerde aspect van het menselijk geheugen. Reeds vele decennia geleden hebben onderzoekers aangetoond dat de relatie tussen oefening en leren een zeer simpele was: als je tweemaal zoveel tijd aan leren besteedt leer je tweemaal zoveel.
Men heeft aangetoond dat het met het vergeten iets minder eenvoudig ligt: dit gaat in het begin snel en daarna langzamer.
Er zijn nog geen reacties op dit artikel. Geef als eerste een reactie!
Schrijf een reactie