Aan het korte-termijngeheugen kan een waarderingscijfer (score) worden toegekend dat het aantal cijfers doorgeeft dat na eenmaal voorzeggen of lezen in normale en omgekeerde volgorde kan worden ingeprent.
In het dagelijks leven blijkt soms, zoals bij het onthouden van telefoonnummers en andere getallenreeksen, dat getallen in een handige volgorde te onthouden zijn.
Zo is de oplopende reeks 25 26 27 gemakkelijker te onthouden dan 51 53 90 waarin geen logisch verband is te vinden. De capaciteit van dit geheugenonderdeel kan ook worden opgevoerd door getallen te groeperen of op ritmische manier te lezen.
Het korte-termijngeheugen wordt ook wel het werkgeheugen genoemd. Wederom hebben we waarschijnlijk niet met een eenvoudig en enkelvoudig systeem te maken. De wellicht meest uitputtend onderzochte component van het systeem is het ”in jezelf praten” – het korte-termijngeheugen schijnt voor een flink gedeelte op de spraak gebaseerd te zijn.
Stel dat ik u een telefoonnummer op zou geven met het verzoek vanuit een andere kamer op te bellen. U zou uzelf waarschijnlijk helpen het nummer te onthouden door het binnensmonds te “repeteren” terwijl u naar de telefoon toe loopt. Dit is een veel voorkomende strategie bij een grote verscheidenheid aan situaties waarbij verbaal codeerbaar materiaal tijdelijk opgeslagen wordt.
Het is alsof een gegeven dat niet gerepeteerd wordt, geleidelijk vervaagt, maar dat telkens wanneer we het herhalen het geheugenspoor van dat gegeven vernieuwd wordt en derhalve toegankelijk blijft.
Er zijn nog geen reacties op dit artikel. Geef als eerste een reactie!
Schrijf een reactie