Hart-longtransplantatie

Longtransplantaties zijn het eerst uitgevoerd begin jaren zestig, maar nadat gedurende tien jaar weinig successen waren behaald, werd het transplanteren van longen gestopt. Toen werd, eind jaren zeventig, een nieuw immunosuppressivum (een middel dat de afstotingsreactie van het lichaam onderdrukt) geïntroduceerd onder de naam cyclosporine. Hierdoor werd de mogelijkheid van het transplanteren van longen nieuw leven ingeblazen. Uit dierproeven bleek echter dat de bloedvoorziening van getransplanteerde longen onvoldoende was en dat transplantaten niet goed genazen.

In de jaren tachtig werd hiervoor een oplossing gevonden: het transplanteren van longen en hart samen. In 1981 is de eerste succesvolle hart-longtransplantatie uitgevoerd. Het transplanteren van de twee organen samen zorgt ervoor dat de getransplanteerde longen en luchtpijp voldoende bloed ontvangen om te kunnen genezen.

De lijst van problemen en beperkingen is lang. Het vinden van longen en harten van donoren kan zeer moeilijk zijn, omdat de longen van slachtoffers van ongevallen, bij wie hersendood wordt vastgesteld, vaak beschadigd zijn. Om bruikbaar te zijn moeten de longen passen bij de lichaamsgrootte van de ontvanger, er moet overeenstemming zijn met het bloedtype en met de eigenschappen van de weefsels (compatibiliteit). De laatste tijd zijn er door gebruik te maken van nieuwe immunosuppressiva en nieuwe technieken met succes veel transplantaties van twee longen en één long verricht, waardoor de mogelijkheid bestaat dat het hart en de longen van één donor kan helpen de levens van drie mensen te redden in plaats van maar van één. Wanneer het hart van een patiënt bij wie een longtransplantatie noodzakelijk is gezond is, kan dit bij een hart-longtransplantatie vaak weer als donorhart dienen voor iemand die daaraan behoefte heeft.

Een longtransplantatie is een riskante, kostbare en zeer gecompliceerde ingreep, die uitsluitend wordt verricht bij patiënten voor wie de enige hoop te blijven leven een transplantatie is en in gevallen waarin de kans op succes groot is. De meeste ontvangers van een succesvolle longtransplantatie blijken na hun herstel op korte termijn een betrekkelijk normaal leven te kunnen leiden. De resultaten op lange termijn zijn nog niet bekend.